Handige tips om thuis te werken! Ik schreef ze een half jaar geleden, vol goede moed om thuis net zo productief aan de slag te gaan als op kantoor. Ruim zes maanden later is er nog steeds geen einddatum in zicht en nemen – ondanks een dagelijkse routine – frustraties soms de overhand.
Nadelen van thuiswerken: Waar ik tegenaan loop bij het thuiswerken
Zelfs doorgewinterde thuiswerkers hebben weleens een off-day. Zo’n dag waar je focus ver te zoeken is, afleiding op de loer ligt en je ondanks al die praktische thuiswerk-tips nauwelijks aan werken toekomt. Laat staan dat je taken kunt afvinken van je to-do lijst. Na zes maanden werken aan de eettafel ben ik af en toe ook volledig klaar met thuiswerken. Zo ben ik al meer dan eens tegen dingen aangelopen. Mijn grootste frustraties tijdens het thuiswerken deel ik graag met je!
Mijn 9 grootste frustraties en valkuilen bij het thuiswerken tijdens deze coronacrisis
- Vierkante ogen – Waar ik op kantoor nog regelmatig naar een collega toe liep om te overleggen, ben je nu gebonden aan online tools. Even bellen via Skype of Zoom is zo gedaan. Je zit alleen wel de hele dag tegen je scherm te praten nu gesprekken face-to-face niet meer zomaar kunnen. Aan het eind van mijn werkdag kijk ik soms haast scheel van dat beeldscherm staren.
- Gebrek aan pauzes – Nu ik thuis zit, neem ik minder pauzes dan voorheen. De verleiding is hier veel groter om met m’n bord naast m’n laptop verder te werken in plaats van een half uurtje ergens anders te gaan zitten. Of even de deur uit te gaan.
- Pijnlijk lijf – Ik werk inmiddels al ruim zes maanden aan mijn eettafel. Weliswaar verhuisde ik vrij snel mijn bureaustoel van kantoor naar huis, heb ik een tweede beeldscherm en mijn ergonomische toetsenbord en tekentablet ter beschikking: het is niet zo’n goede werkplek als mijn werkplek op kantoor. Gevolg: schouders die vast zitten, rugpijn en stijve benen door het vele zitten en een verkeerde werkhouding.
- Te weinig beweging – Door het thuiswerken merk ik ook dat ik veel minder beweeg. De sportschool heb ik sinds de eerste lockdown niet meer van binnen gezien. Mijn werkplek bevindt zich in de woonkamer, op 10 meter afstand van de slaapkamer. Geen sprake van woon-werkverkeer dus. Heen en weer lopen naar een collega of de kantine hoeft ook niet meer. Koffie halen betekent nu me omdraaien vanaf m’n stoel om verse koffie bij te schenken vanaf het aanrecht. En nu gezellig winkelen of buiten de deur eten er ook niet meer in zit, kom ik soms gewoon een dag de deur niet uit. Dus die kilo’s die ik in het voorjaar verloor door gezonder eten en meer sporten, zitten er helaas allemaal weer aan (+1).
“Hallo, kunnen jullie mij horen?”, “We horen je niet”, “Ik hoor jullie niet”, “Mijn geluid valt weg”, “Sorry, even de kinderen/katten/kabouters uit beeld halen”, “Haha, wat heb jij nu voor achtergrond”, “Hoe kom je aan die foute filters?”, “Kan iedereen die NIET aan het woord is z’n geluid muten alsjeblieft?!”
Lees ook: Workation: de Zweedse trend van werken op afstand
- Teleconference-bingo – “Hallo, kunnen jullie mij horen?”, “We horen je niet”, “Ik hoor jullie niet”, “Mijn geluid valt weg”, “Sorry, even de kinderen/katten/kabouters uit beeld halen”, “Haha, wat heb jij nu voor achtergrond”, “Hoe kom je aan die foute filters?”, “Kan iedereen die NIET aan het woord is z’n geluid muten alsjeblieft?!” Need I say more?
- Haperende technologie – Van traag internet tot knipperende beeldschermen en harde schijf-crashes, ik heb het allemaal al mee gemaakt! Mijn harde schijven konden gelukkig worden gered (ik kocht meteen maar twee nieuwe externe harde schijven om nooit meer het risico te lopen al mijn foto’s kwijt te raken) en m’n beeldscherm doet het gelukkig nog. Haperende technologie levert helaas geregeld de nodige stress en frustraties op waardoor het soms haast onmogelijk is vanuit huis mijn werk te doen.
- Sociaal isolement – Mensen met kinderen of thuiswerkende partners herkennen zich hier waarschijnlijk niet in. Ik zit het grootste deel van de tijd alleen thuis en mis steeds vaker het contact (en geklets) met collega’s. We hebben gelukkig regelmatig contact via Skype of Zoom, toch is het anders dan elkaar recht in de ogen te kunnen aankijken. Net als familie en vrienden die ik nu stukken minder zie. Ik voel me soms zo
verdomdalleen… (insert tragische achtergrondmuziek hier) - Langere dagen (en dus nog langer zitten) – Niet alleen nadelig want ik begin veel eerder met werken wanneer ik thuiswerk. Ik hoef namelijk niet volledig tiptop klaar te zijn – met geföhnde haren, lenzen in en make-up op mijn gezicht – voor ik aan de slag kan. Er is toch niemand die het ziet, tot de eerste video call dan. Aan het eind van de dag gebeurt het wel regelmatig dat langer blijf zitten dan mijn werkdag duurt. Geen probleem wanneer dit een keer voorkomt, toch moet het niet elke werkdag gebeuren.
- Scheiding tussen werk en privé – Mijn grootste frustratie (en valkuil) is nog wel de scheiding tussen werk en privé. Die scheiding vervaagt steeds meer. Thuis is nu ook kantoor, mijn werkplek neemt al een half jaar de halve eettafel in beslag. En aan het eind van mijn werkdag ben ik nog steeds in mijn woonkamer. De werkdag afsluiten en achter je laten gebeurt niet meer fysiek en daarmee in mijn geval mentaal ook minder goed. Lastig want hoewel ik veel collega’s als vrienden beschouw, is het zeker nu belangrijk om niet de hele dag met je werk bezig te zijn of bereikbaar te zijn!
